دانشجوی دکتری مدیریت دولتی گرایش تصمیم گیری و خط مشی گذاری عمومی در انجام «اهمیت و ضرورت مسئله» در رساله یا پایان نامه باید چه نکاتی را رعایت کند؟

دانشجوی دکتری مدیریت دولتی گرایش تصمیم گیری و خط مشی گذاری عمومی در انجام «اهمیت و ضرورت مسئله» در رساله یا پایان نامه باید چه نکاتی را رعایت کند؟

خیلی از دانشجویان در رشته‌های مختلف مدیریت در مقطع دکتری، در دانشگاه‌های مختلف کشور مثل مدیریت بازرگانی، خط مشی گذاری عمومی، مدیریت دولتی، صنعتی، منابع انسانی و…، پیچیدگی‌های کار پروپوزال و پایان نامه را دقیقاً درک می‌کنند و دغدغه‌های خیلی زیادی دارند که بتوانند مطالب را تمام کنند و بخش‌های مختلف را انجام دهند، ائم از «بیان مسئله»، «اهمیت ضرورت تحقیق»، «هدف»، «فرضیه»، «روش تحقیق». ممکن است یک دانشجو برای پایان نامه مدیریت دولتی گرایش تصمیم گیری و خط مشی گذاری عمومی بخواهد از یک مؤسسه‌ای که در این زمینه کار مشاوره‌ای انجام می‌دهد کمک بگیرد و با گرفتن آموزش  و یا با همکاری یکدیگر، یا ترکیبی از هر دو، کار پایان نامه خود را انجام دهد. در هر صورت دانشجو باید یاد بگیرد که وقتی می‌خواهد «اهمیت و ضرورت مسئله» را بنویسد، چه در پروپوزال و چه در رساله، باید بداند که این قسمت به چه مباحثی می‌پردازد، مثلاً اهمیت کدام است، ضرورت کدام است، از بعد علمی و از بعد کاربردی نتایج آن تحقیق چه منافعی در سطح جامعه محلی یا در سطح کشور می‌تواند داشته باشد. همچنین در سطح علمی و تئوریک، چه کاربردهایی برای محققانی که دوست دارند در این زمینه تحقیق کنند، خواهد داشت. همه این موارد می‌تواند جزء «اهمیت و ضرورت تحقیق» باشد.

یکی از نظریه‌ها این است که در بخش «اهمیت و ضرورت مسئله» خیلی بحث رفرنس دهی مطرح نیست. این که بخواهیم مؤلفه‌ها را باز کنیم یا بخواهیم از جای دیگری رفرنس دهیم، بهتر است انجام نگیرد. در بخش «اهمیت و ضرورت مسئله» بهتر است مستقیم به این که: چه مشکلی حل می‌شود؟ نتایج آن چه اهمیتی دارد؟ یا این که اصلاً ضرورت چیست؟ دغدغه چه هست؟ و می‌خواهیم چه مشکلی را حل کنیم، پرداخته شود.

منظور از دغدغه، شکاف تحقیق نیست. جای مطرح کردن شکاف در رساله دکتری رشته مدیریت، در بخش «بیان مسئله» است. برای بیان «اهمیت و ضرورت تحقیق» مثلاً در خیلی از رشته‌ها مثل مدیریت رسانه یا مدیریت آموزشی یا مدیریت آموزش عالی، باید بگوید در بخش رسانه یا در مؤسسات آموزشی چه کاربردهایی می‌تواند داشته باشد و در کجاها می‌تواند استفاده شود.  در رشته‌هایی مثل بیمه، بانکداری، مهندسی مالی یا بین‌الملل بخش «اهمیت و ضرورت مسئله» تفاوت دارد. مثلاً در رشته بیمه باید «اهمیت و ضرورت تحقیق» در بیمه گفته شود و نباید به صورت کلی در بخش مدیریت مطرح شود. حتماً باید کاربردها در زمینه بیمه بررسی شود. در تمام رشته‌ها به این صورت است. اگر کسی «اهمیت و ضرورت مسئله» را برای انجام پروپوزال یا رساله دکتری مدیریت، مثلاً در مدیریت ورزشی می‌خواهد بنویسد، باید ببیند که  آن تحقیق یا نتایج آن تحقیق چه کاربردهایی می‌تواند در بخش مدیریت ورزشی داشته باشد. در تربیت بدنی یا مدیریت و برنامه ریزی تربیت بدنی، مدیریت راهبردی در سازمان‌ها و رویدادهای ورزشی، مدیریت اوقات فراغت و ورزش‌های تفریحی، مدیریت بازاریابی و رسانه‌ها در ورزش و… که همگی گرایش‌های مدیریت ورزشی هستند، در بخش «اهمیت و ضرورت تحقیق» باید به طور کلی  به اهمیت و کاربردهای آن در ورزش پرداخته شود و نتایج علمی آن در چه جاهایی کاربرد دارد. یعنی کاملاً شفاف سازی شود تا بفهمیم که در واقع انجام و نتیجه گیری برای آن پایان نامه دقیقاً در کجاها می‌تواند استفاده شود.

دانشجو برای نوشتن پایان نامه مدیریت دولتی گرایش تصمیم گیری و خط مشی گذاری عمومی در گام اول اهمیت ضرورت را  می‌تواند در پاراگراف اول با این جمله شروع کند که خودِ متغیرها یا خودِ عنوان را کمی بازتر کند (نه این که بخواهد متغیرها را تعریف یا تشریح کند) این که بحث چیست و چه کسانی نظریه مهم راجع به آن داده‌اند. چنان چه آماری در موضوع تحقیق وجود داشت، آن را هم می‌تواند جزء اهمیت و ضرورت ذکر کنیم. یعنی مثلاً بگوییم الان آمارها نشان می‌دهند که ….، این می‌تواند در بخش اهمیت خیلی مؤثر واقع شود. باید سعی کنیم آمارها به روز باشد و از آمارهای قدیمی در این بخش استفاده نکنیم. این روش خیلی کمک می‌کند که مطلب برجسته‌تر شود و در ادامه باید از کاربردها و استفاده از نتایج در سطح جامعه و بالاتر و کاربردهای عملی و دیگر چیزها و در مراحل آخر باید برویم به دنبال سازمانی که در آن مطالعه خودمان را انجام می‌دهیم و بگوییم در این سازمان هم می‌تواند گره از مشکلات باز کند و در این زمینه مفید باشد و مستقیماً به آن سازمان مربوطه بپردازد.